ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΙ ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ… Ο ΑΙΣΩΠΟΣ τρία χιουμοριστικά θεατρικά εμπνευσμένα από μύθους του Αισώπου

ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΩΝ ΠΟΝΤΙΚΩΝ

Διασκευή από τον μύθο του Αισώπου

ΠΡΟΣΩΠΑ:

ΠΟΝΤΙΚΟΣ 1                 ΠΟΝΤΙΚΟΣ 2

ΠΟΝΤΙΚΟΣ 3                 ΠΟΝΤΙΚΟΣ 4

ΠΟΝΤΙΚΟΣ 5                 ΠΟΝΤΙΚΟΣ 6

ΠΟΝΤΙΚΟΣ 7                 ΓΕΡΟ-ΠΟΝΤΙΚΟΣ

 

Προτείνεται να φορούν τα παιδιά μαύρο κολάν ή σορτσάκι, μαύρο μπλουζάκι, αυτάκια στα μαλλιά και ζωγραφισμένα μουστάκια.

 

ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΩΝ ΠΟΝΤΙΚΩΝ

Σκηνικό: Ένα τραπέζι γεμάτο φαγώσιμα.

Τα φώτα κλείνουν. Οι ποντικοί εισέρχονται στη σκηνή και τριγυρίζουν γύρω από το τραπέζι με τα φαγώσιμα. Κρατούν όλοι από έναν φακό. Σιγά σιγά παίρνουν θάρρος και αρχίζουν να αγγίζουν τα φαγώσιμα. Παράλληλα ακούγεται το παρακάτω κομμάτι:

ΠΟΝΤΙΚΟΣ 1: Ποντικοί, ελάτε. Το κελάρι είναι ελεύθερο.

ΠΟΝΤΙΚΟΣ 2: Έχει λιχουδιές για όλα τα γούστα.

ΠΟΝΤΙΚΟΣ 3: Ας τα μοιραστούμε. Εμείς θα φάμε το κασέρι, εσείς το σαλάμι…

ΠΟΝΤΙΚΟΣ 4: Κι εμείς το μπέικον.

ΠΟΝΤΙΚΟΣ 5: Για εμάς αφήστε το γλυκό. Μια χαρά είναι.

ΠΟΝΤΙΚΟΣ 6: Πο, πο, νοστιμιά!

ΠΟΝΤΙΚΟΣ 7: Γάτα!!! Γάτα!!!

Οι ποντικοί πανικοβάλλονται.

ΠΟΝΤΙΚΟΣ 1: Γάτα; Αλήθεια;

ΠΟΝΤΙΚΟΣ 2: Ναι, γάτα!!!

ΠΟΝΤΙΚΟΣ 3: Εγώ θα σώσω το κασέρι! Εσείς σώστε το σαλάμι!!

Οι ποντικοί παίρνουν θέσεις μάχης. Παράλληλα ακούγεται το παρακάτω τραγούδι:

ΠΟΝΤΙΚΟΣ 4: Όχι, όχι, μη φοβάστε. Δεν ήταν η γάτα. Το αφεντικό ήταν που πήγε για κατούρημα.

ΠΟΝΤΙΚΟΣ 5: Ποντικοί, συνεχίστε το φαγητό.

ΠΟΝΤΙΚΟΣ 6: Φάτε όμως γρήγορα, γιατί μπορεί να εμφανιστεί η γάτα!

ΠΟΝΤΙΚΟΣ 7: Είπες γάτα;

ΠΟΝΤΙΚΟΣ 1: Γάτα!!! Τρέξτε να σωθείτε!!

ΠΟΝΤΙΚΟΣ 2: Γάτα! Βοήθεια!

ΠΟΝΤΙΚΟΣ 3: Σώστε και το μπέικον!!!

ΠΟΝΤΙΚΟΣ 4: Ε, σταματήστε, επιτέλους. Άλλο είπα.

ΠΟΝΤΙΚΟΣ 5: Τι είπες;

ΠΟΝΤΙΚΟΣ 4: Είπα φάτε γρήγορα μην εμφανιστεί η γάτα.

ΠΟΝΤΙΚΟΣ 6:  Α, τώρα καταλάβαμε.

ΠΟΝΤΙΚΟΣ 7: Ε, αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί άλλο.

ΠΟΝΤΙΚΟΣ 1: Δεν αντέχουμε.

ΠΟΝΤΙΚΟΣ 2: Κάτι πρέπει να κάνουμε.

ΠΟΝΤΙΚΟΣ 3: Συμφωνώ. Το κασέρι δεν είναι καλής ποιότητας.

ΠΟΝΤΙΚΟΣ 4: Δε μιλάμε για το κασέρι.

ΠΟΝΤΙΚΟΣ 3: Για ποιο μιλάτε; Για το μπέικον;

ΠΟΝΤΙΚΟΣ 5: Για τη γάτα μιλάμε.

ΠΟΝΤΙΚΟΣ 6: Που κάθε λίγο και λιγάκι ορμάει να μας φάει.

ΠΟΝΤΙΚΟΣ 7: Δε λέω, εδώ μέσα στο κελάρι έχουμε όλα τα καλά του κόσμου.

ΠΟΝΤΙΚΟΣ 1: Αλλά όταν εμφανιστεί η γάτα, δεν έχουμε πού να κρυφτούμε.

ΓΕΡΟ-ΠΟΝΤΙΚΟΣ: Ακούστε κι εμένα που έχω γεράσει αντιμέτωπος με τις γάτες. Νομίζω πως τίποτα δεν μπορούμε να κάνουμε, αλλά αν επιμένετε, ας κάνουμε ένα συμβούλιο να πει ο καθένας τη γνώμη του.

ΠΟΝΤΙΚΟΣ 2: Ναι, να πάρουμε μια απόφαση.

ΠΟΝΤΙΚΟΣ 3: Να διαλέξουμε και το καλύτερο τυρί.

ΠΟΝΤΙΚΟΣ 4: Εσένα όλο ο νους σου στο φαΐ είναι.

ΠΟΝΤΙΚΟΣ 5: Εδώ μιλάμε για τη σωτηρία μας.

ΠΟΝΤΙΚΟΣ 6: Πρέπει να βρούμε έναν τρόπο να απαλλαγούμε από τη γάτα.

ΠΟΝΤΙΚΟΣ 7: Μια για πάντα!

Ακούγεται θόρυβος

ΠΟΝΤΙΚΟΣ 1: Γάτα, γάτα!!

ΠΟΝΤΙΚΟΣ 2: Τρέξτε να σωθείτε!

ΠΟΝΤΙΚΟΣ 3: Σώστε πρώτα τα τυριά!!

ΠΟΝΤΙΚΟΣ 4: Ε, σταματήστε, επιτέλους. Δεν ήταν η γάτα.

ΠΟΝΤΙΚΟΣ 5: Και τι ήταν;

ΠΟΝΤΙΚΟΣ 4: Το αφεντικό μας βγήκε από την τουαλέτα.

ΠΟΝΤΙΚΟΣ 6: Ε, αυτό πλέον καταντάει μαρτύριο.

ΠΟΝΤΙΚΟΣ 7: Κάθε τρεις και λίγο να τρέχουμε σαν τρελοί από το φόβο μας.

ΓΕΡΟ- ΠΟΝΤΙΚΟΣ: Άντε, λοιπόν, πείτε τις προτάσεις σας. Να βρούμε μια λύση.

ΠΟΝΤΙΚΟΣ 1: Εγώ έχω μια καλή ιδέα.

ΠΟΝΤΙΚΟΣ 2: Λέγε. Σ’ ακούμε με αγωνία.

ΠΟΝΤΙΚΟΣ 1: Να βρούμε στη γάτα έναν όμορφο γάτο, να την παντρέψουμε ώστε να φύγουν στην ευχή του Θεού.

ΠΟΝΤΙΚΟΣ 3: Κι αν έρθει ο γάτος να μείνει εδώ μαζί της;

ΠΟΝΤΙΚΟΣ 4: Ναι, τότε θα έχουμε δύο εχθρούς.

ΠΟΝΤΙΚΟΣ 5: Όχι, όχι. Αυτή η ιδέα αποκλείεται.

ΠΟΝΤΙΚΟΣ 6: Εγώ προτείνω να φύγουμε από εδώ.

ΠΟΝΤΙΚΟΣ 7: Και να πάμε πού;

ΠΟΝΤΙΚΟΣ 6: Έξω στη φύση. Να ζήσουμε ελεύθεροι.

ΓΕΡΟ-ΠΟΝΤΙΚΟΣ: Είσαι τρελός; Έχεις βγει ποτέ έξω στη φύση;

ΠΟΝΤΙΚΟΣ 6: Όχι.

ΓΕΡΟ-ΠΟΝΤΙΚΟΣ: Ε, λοιπόν, εγώ που έζησα πολύ καιρό έξω στη φύση, σας λέω να το ξεχάσετε.

ΠΟΝΤΙΚΟΣ 1: Γιατί;

ΓΕΡΟ-ΠΟΝΤΙΚΟΣ: Γιατί αν εδώ έχουμε να κάνουμε με μία γάτα, έξω στη φύση οι γάτες είναι αμέτρητες.

ΠΟΝΤΙΚΟΣ 2: Και πιο άγριες.

ΠΟΝΤΙΚΟΣ 4: Αλήθεια λέτε;

ΓΕΡΟ ΠΟΝΤΙΚΟΣ: Αλήθεια.

ΠΟΝΤΙΚΟΣ 2: Χώρια που το φαγητό έξω στη φύση είναι λιγοστό.

ΠΟΝΤΙΚΟΣ 3: Ααααα! Αυτό δε μ’ αρέσει.

ΠΟΝΤΙΚΟΣ 5: Χώρια το κρύο που κάνει έξω.

ΠΟΝΤΙΚΟΣ 7: Ναι, ειδικά τον χειμώνα.

ΠΟΝΤΙΚΟΣ 1: Ενώ εδώ το αφεντικό μας περιποιείται. Τον χειμώνα μας βάζει καλοριφέρ και το καλοκαίρι έιρ κοντίσιον.

ΠΟΝΤΙΚΟΣ 2: Κι από φαγητό έχουμε όλα τα καλά του κόσμου.

ΠΟΝΤΙΚΟΣ 3: Εκτός από ανθότυρο. Το αφεντικό σταμάτησε να το αγοράζει εδώ και καιρό.

ΠΟΝΤΙΚΟΣ 4: Τι λέτε να πάρουμε τη γάτα με το μέρος μας. Να γίνουμε φίλοι μαζί της!

ΓΕΡΟ-ΠΟΝΤΙΚΟΣ: Έχεις δει ποτέ γάτες και ποντίκια να είναι φίλοι;

ΠΟΝΤΙΚΟΣ 4: Να πω την αλήθεια, όχι.

ΓΕΡΟ-ΠΟΝΤΙΚΟΣ: Ούτε και θα δεις ποτέ. Από την εποχή των παππούδων μας κι ακόμα πιο παλιά, οι γάτες είναι εχθροί των ποντικών.

ΠΟΝΤΙΚΟΣ 5: Και δυστυχώς έτσι θα μείνει για πάντα.

ΠΟΝΤΙΚΟΣ 3: Το βρήκα! Το βρήκα!!!

ΠΟΝΤΙΚΟΣ 6: Λέγε. Μπορεί να έχεις καμιά καλή ιδέα.

ΠΟΝΤΙΚΟΣ 3: Ανθότυρο! Το είχαν κρυμμένο στο τελευταίο συρτάρι.

ΠΟΝΤΙΚΟΣ 7: Ε, δεν υποφέρεσαι. Εδώ ψάχνουμε λύση για τη σωτηρία των ποντικών κι εσύ σκέφτεσαι το φαγητό;

ΠΟΝΤΙΚΟΣ 2: Εγώ έχω μια καλή ιδέα.

ΠΟΝΤΙΚΟΣ 1: Για λέγε να την ακούσουμε.

ΠΟΝΤΙΚΟΣ 2: Τι λέτε να κρεμάσουμε στη γάτα ένα κουδούνι στο λαιμό. Έτσι κάθε φορά που θα πλησιάζει, θα ακούμε το κουδούνι και θα κρυβόμαστε.

ΠΟΝΤΙΚΟΣ 4: Τέλεια ιδέα!

ΠΟΝΤΙΚΟΣ 5: Μπράβο!

ΠΟΝΤΙΚΟΣ 6: Συγχαρητήρια.

ΠΟΝΤΙΚΟΣ 7: Απίθανο.

ΠΟΝΤΙΚΟΣ 3: Να μπορούμε να τρώμε με την ησυχία μας.

ΠΟΝΤΙΚΟΣ 1: Αγαπητέ μου, η ιδέα σου θα μείνει στην ιστορία.

Οι ποντικοί πανηγυρίζουν. Παράλληλα ακούγεται το παρακάτω κομμάτι:

ΓΕΡΟ-ΠΟΝΤΙΚΟΣ: Βλακεία είναι η ιδέα σου.

ΠΟΝΤΙΚΟΣ 2: Γιατί το λες αυτό, γερο-ποντικέ;

ΓΕΡΟ-ΠΟΝΤΙΚΟΣ: Απαντήστε μου, σας παρακαλώ, σε ένα ουσιαστικό ερώτημα. Ποιος τολμηρός θα φορέσει το κουδουνάκι στο λαιμό της γάτας;

ΠΟΝΤΙΚΟΣ 1: Α, εγώ δεν μπορώ. Εγώ έχω το πόδι μου πιασμένο.

ΠΟΝΤΙΚΟΣ 2: Εγώ είμαι νιόπαντρος.

ΠΟΝΤΙΚΟΣ 4: Εγώ έχω οικογένεια.

ΠΟΝΤΙΚΟΣ 5: Εγώ έχω να φροντίσω γέρους γονείς.

ΠΟΝΤΙΚΟΣ 3: Εγώ έχω το ανθότυρο.

 

ΓΕΡΟ-ΠΟΝΤΙΚΟΣ: Βλέπετε, λοιπόν, πόσο δύσκολο είναι να βρεθεί κάποιος που θα καταφέρει να περάσει το κουδουνάκι στο λαιμό της γάτας;

ΠΟΝΤΙΚΟΣ 6: Δίκιο έχεις, γερο-ποντικέ.

ΠΟΝΤΙΚΟΣ 7: Πάντα σοφός ήσουνα.

ΓΕΡΟ-ΠΟΝΤΙΚΟΣ: Έτσι είναι δυστυχώς η ζωή. Πάντα οι γάτες θα κυνηγούν και θα τρώνε τα δύστυχα τα ποντίκια και κανείς μας δεν μπορεί να το αλλάξει αυτό. Γι’ αυτό να έχετε τα μάτια σας δεκατέσσερα και τα αυτιά σας τεντωμένα.

Ακούγεται το παρακάτω τραγούδι του Γ. Ζουγανέλη:

Ακούγεται θόρυβος Οι ποντικοί σταματούν το τραγούδι.

ΠΟΝΤΙΚΟΣ 1: Γάτα!! Γάτα!!

ΠΟΝΤΙΚΟΣ 2: Τρέξτε να σωθείτε!!

ΠΟΝΤΙΚΟΣ 3: Κομμάτια να γίνει το ανθότυρο! Τώρα πρέπει να σώσουμε τη ζωή μας!!!

Οι ποντικοί φεύγουν τρέχοντας

ΤΕΛΟΣ

 

ΟΙ ΤΖΙΤΖΙΚΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΜΕΡΜΗΓΚΕΣ

Διασκευή από τον γνωστό μύθο του Αισώπου

ΠΡΟΣΩΠΑ:

ΤΖΙΤΖΙΚΑΣ 1                ΤΖΙΤΖΙΚΑΣ 2

ΤΖΙΤΖΙΚΑΣ 3                ΤΖΙΤΖΙΚΑΣ 4

ΜΕΡΜΗΓΚΑΣ 1          ΜΕΡΜΗΓΚΑΣ 2

ΜΕΡΜΗΓΚΑΣ 3          ΜΕΡΜΗΓΚΑΣ 4

ΜΕΡΜΗΓΚΑΣ 5          ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΜΕΡΜΗΓΚΑΣ

ΑΦΗΓΗΤΗΣ 1             ΑΦΗΓΗΤΗΣ 2

Προτείνεται οι Μέρμηγκες να είναι ντυμένοι με στρατιωτικά ρούχα και οι Τζίτζικες με μπλουτζίν παντελόνι σηκωμένο μέχρι το γόνατο, φαρδί πουκάμισο και ψαράδικο καπέλο.

 

ΟΙ ΤΖΙΤΖΙΚΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΜΕΡΜΗΓΚΕΣ

ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΜΕΡΜΗΓΚΑΣ: Εν δυο, εν δυο, ένα στ’ αριστερό!! Ένα στ’ αριστερό!! Εν δυο, εν δυο, ένα στ’ αριστερό!! Ένα στ’ αριστερό!!
Μέρμηγκες, αλτ, εν δυο!!Ανάπαυση.
Ακούστε με καλά. Ήρθαμε εδώ να βρούμε τροφή για τον χειμώνα. Εντάξει;

ΜΕΡΜΗΓΚΕΣ: Μάλισταααα!

ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΜΕΡΜΗΓΚΑΣ: Ωραία. Δε θέλω χασομέρια, βολτούλες και αδιαφορία. Καταλάβατε;;

ΜΕΡΜΗΓΚΕΣ: Μάλιστα.

ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΜΕΡΜΗΓΚΑΣ: Δεν άκουσα;

ΜΕΡΜΗΓΚΕΣ: Μάλισταααααα!

ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΜΕΡΜΗΓΚΑΣ: Τώρα άκουσα. Άντε, δεν έχουμε πολλή ώρα. Σας περιμένω σε λίγο στο ίδιο μέρος. Ψάξτε και μαζέψτε ό,τι βρείτε. Σπόρους, φλούδες, ψίχουλα, ξηρούς καρπούς, μικρά έντομα, ρίζες, φυλλαράκια, χορταράκια και ό,τι τέλος πάντων νομίζετε ότι μπορεί να μας φανεί χρήσιμο.

Οι μέρμηγκες αρχίζουν να ψάχνουν. Εμφανίζονται οι τζίτζικες.

ΤΖΙΤΖΙΚΑΣ 1: Τι κάνετε, ρε παιδιά, εδώ στο όμορφο δάσος;

ΜΕΡΜΗΓΚΑΣ 4: Ψάχνουμε για τροφή.

ΤΖΙΤΖΙΚΑΣ 2: Και ποιος θα τα φάει όλα αυτά; Εσείς έχετε μαζέψει ένα τόνο.

ΜΕΡΜΗΓΚΑΣ 1: Θα τα αποθηκεύσουμε στο στρατόπεδο.

ΜΕΡΜΗΓΚΑΣ 2: Για να τα έχουμε όταν πεινάσουμε.

ΤΖΙΤΖΙΚΑΣ 3: Μεγαλύτερη χαζομάρα δεν έχω ξαναδεί.

ΤΖΙΤΖΙΚΑΣ 4: Εγώ όταν πεινάω, κάνω μια βόλτα στο δάσος.

ΤΖΙΤΖΙΚΑΣ 5: Φρούτο τραβάει η όρεξη μου; Σκουληκάκι; Σποράκι; Όλα είναι στα πόδια μου!

ΜΕΡΜΗΓΚΑΣ 3: Ναι, αλλά μέχρι πότε θα είναι στα πόδια σου;

ΤΖΙΤΖΙΚΑΣ 1: Τι εννοείς, μέχρι πότε;

ΜΕΡΜΗΓΚΑΣ 4: Εννοεί πως όταν χειμωνιάσει, δε θα είναι εύκολο να βρείτε τροφή.

ΤΖΙΤΖΙΚΑΣ 2: Και πότε θα χειμωνιάσει;

ΜΕΡΜΗΓΚΑΣ 1: Σε τρεις τέσσερις μήνες.

ΤΖΙΤΖΙΚΑΣ 3: Σε πόσους;

ΜΕΡΜΗΓΚΑΣ 2: Σε τρεις τέσσερις.

ΤΖΙΤΖΙΚΑΣ 4: Καλά (γελάει). Μέχρι τότε…

ΤΖΙΤΖΙΚΑΣ 5: Ποιος ξέρει αν θα ζούμε μέχρι τότε.

ΤΖΙΤΖΙΚΑΣ 1: Εντωμεταξύ θα έχετε χάσει τις χαρές του καλοκαιριού.

ΜΕΡΜΗΓΚΑΣ 3: Ποιες χαρές έχει το καλοκαίρι.

ΜΕΡΜΗΓΚΑΣ 4: Μόνο ζέστη που κάνει πιο δύσκολη τη δουλειά μας.

ΤΖΙΤΖΙΚΑΣ 2: Καλά εσείς δεν κάνετε βόλτα στην όμορφη φύση;

ΜΕΡΜΗΓΚΑΣ 1: Βόλτα; Τι είναι αυτό;

ΤΖΙΤΖΙΚΑΣ 3: Να απολαύσετε την πρασινάδα.

ΤΖΙΤΖΙΚΑΣ 4: Την σκιά ενός δέντρου.

ΤΖΙΤΖΙΚΑΣ 5: Τη δροσιά που σου δίνει το γάργαρο νερό μέσα στη ζέστη.

ΜΕΡΜΗΓΚΑΣ 2: Μπα, πού καιρός για τέτοια. Εμείς μόνο δουλεύουμε.

ΜΕΡΜΗΓΚΑΣ 3: Και το βράδυ στο στρατόπεδο πέφτουμε για ύπνο.

ΜΕΡΜΗΓΚΑΣ 4: Ψόφιοι στην κούραση.

ΤΖΙΤΖΙΚΑΣ 1: Αχ, πόσο σας λυπάμαι.

ΤΖΙΤΖΙΚΑΣ 2: Δεν είναι ζωή αυτή βρε παιδιά.

ΤΖΙΤΖΙΚΑΣ 3: Κρίμα. Θα πάνε τζάμπα τα νιάτα σας.

ΜΕΡΜΗΓΚΑΣ 1: Δηλαδή εσείς πώς περνάτε τον καιρό σας;

ΤΖΙΤΖΙΚΑΣ 4: Ξυπνάμε με την ησυχία μας.

ΤΖΙΤΖΙΚΑΣ 5: Αφού πρώτα έχουμε χορτάσει ύπνο.

ΤΖΙΤΖΙΚΑΣ 1: Ύστερα κάνουμε μια βόλτα να τσιμπήσουμε κάτι.

ΤΖΙΤΖΙΚΑΣ 2: Και μόλις πιάσουν οι ζέστες…

ΤΖΙΤΖΙΚΑΣ 3: Ανεβαίνουμε στα δέντρα να τραγουδήσουμε.

ΜΕΡΜΗΓΚΑΣ 2: Να τραγουδήσετε;

ΤΖΙΤΖΙΚΑΣ 4: Ναι, να τραγουδήσουμε.

ΜΕΡΜΗΓΚΑΣ 3: Και τι τραγούδια λέτε;

ΤΖΙΤΖΙΚΑΣ 5: Τι τραγούδια λέμε; Τα καλύτερα.

ΜΕΡΜΗΓΚΑΣ 4: Θα μας πείτε ένα τραγούδι;

ΜΕΡΜΗΓΚΑΣ 1: Μα είναι καιρός για τραγούδι; Αν το μάθει ο στρατηγός θα μας βάλει στην απομόνωση.

ΜΕΡΜΗΓΚΑΣ 2: Σταμάτα, πια, φοβητσιάρη. Γιατί να το μάθει ο στρατηγός;

ΜΕΡΜΗΓΚΑΣ 3: Δε θα του πούμε τίποτα.

ΜΕΡΜΗΓΚΑΣ 4: Ας ακούσουμε ένα τραγούδι.

ΜΕΡΜΗΓΚΑΣ 1: Να δούμε τι χάνουμε.

ΤΖΙΤΖΙΚΑΣ 1: Ωραία, λοιπόν ακούστε το τραγούδι μας.

ΤΡΑΓΟΥΔΙ: ΤΑ ΤΖΙΤΖΙΚΙΑ
ΜΟΥΣΙΚΗ: ΛΙΝΟΣ ΚΟΚΟΤΟΣ
ΠΟΙΗΣΗ: ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ

ΜΕΡΜΗΓΚΑΣ 2: Μπράβο, πολύ ωραίο τραγούδι.

ΜΕΡΜΗΓΚΑΣ 3: Υπέροχο.

ΜΕΡΜΗΓΚΑΣ 4: Συγχαρητήρια.

ΜΕΡΜΗΓΚΑΣ 1: Έχετε να μας πείτε και άλλο;

Έρχεται ο στρατηγός Μέρμηγκας

ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΜΕΡΜΗΓΚΑΣ: Εεε! Τι γίνεται εδώ; Τι τραγούδια είναι αυτά που ακούω;

ΜΕΡΜΗΓΚΑΣ 2: Να, ξέρετε….

ΜΕΡΜΗΓΚΑΣ 3: Εμείς…, δηλαδή, όχι εμείς…, οι τζίτζικες…

ΜΕΡΜΗΓΚΑΣ 4: Ναι, οι τζίτζικες μας έλεγαν ένα τραγούδι.

ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΜΕΡΜΗΓΚΑΣ: Τραγούδι;;;;;;; Μα είναι δυνατόν; Αφού ξέρετε ότι απαγορεύονται τα τραγούδια.

ΜΕΡΜΗΓΚΑΣ 1: Μάλιστα. Μας συγχωρείτε.

ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΜΕΡΜΗΓΚΑΣ: Όχι, δε σας συγχωρώ. Θα τα πούμε στο στρατόπεδο.

ΤΖΙΤΖΙΚΑΣ 2: Σίγα, ρε μπάρμπα, μη θυμώνεις.

ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΜΕΡΜΗΓΚΑΣ: Ποιον είπες, μπάρμπα, ρε παλιοτζίτζικα;

ΤΖΙΤΖΙΚΑΣ 3: Εσένα, με τα πολλά παράσημα. Και μη με λες ρε.

ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΜΕΡΜΗΓΚΑΣ: Πώς να σε πω. Αφού είσαι ένας τεμπέλης. Όλοι είστε τεμπέληδες.

ΤΖΙΤΖΙΚΑΣ 4: Ε, όχι και τεμπέληδες. Κάνουμε τόσες δουλειές.

ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΜΕΡΜΗΓΚΑΣ: Τι δουλειές; Πες μου μία;

ΤΖΙΤΖΙΚΑΣ 5: Τραγουδάμε.

ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΜΕΡΜΗΓΚΑΣ: Δουλειά είναι αυτή;

ΤΖΙΤΖΙΚΑΣ 1: Μα και βέβαια. Φαντάζεσαι καλοκαίρι χωρίς τζίτζικες;

ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΜΕΡΜΗΓΚΑΣ: Να σας δω τι θα κάνετε το χειμώνα. Μέρμηγκες, φεύγουμε. Μαζί θα τα πούμε στο στρατόπεδο.
Εν δυο, εν δυο, ένα στ’ αριστερό!! Ένα στ’ αριστερό!! Εν δυο, εν δυο, ένα στ’ αριστερό!! Ένα στ’ αριστερό!!

Οι μέρμηγκες φεύγουν.

 

 

 

 

 

Β΄ σκηνή

ΑΦΗΓΗΤΗΣ 1: Οι μήνες πέρασαν. Χειμώνιασε.

ΑΦΗΓΗΤΗΣ 2: Οι μέρμηγκες βρίσκονται προστατευμένοι στη φωλιά τους και περιμένουν να περάσει ο χειμώνας.

ΑΦΗΓΗΤΗΣ 1: Ενώ οι καημένοι οι τζίτζικες ψάχνουν για τροφή.

ΑΦΗΓΗΤΗΣ 2: Μάταια.

ΑΦΗΓΗΤΗΣ 1: Ένα πυκνό στρώμα χιονιού έχει σκεπάσει την παγωμένη γη.

ΑΦΗΓΗΤΗΣ 2: Οι τζίτζικες πεινάνε και κρυώνουν.

ΑΦΗΓΗΤΗΣ 1: Κανείς όμως δεν τους λυπάται.

ΑΦΗΓΗΤΗΣ 2: Κανείς δεν τους δίνει φαγητό.

ΑΦΗΓΗΤΗΣ 1: Έτσι σκέφτονται να πάνε στη φωλιά των μυρμηγκιών.

ΑΦΗΓΗΤΗΣ 2: Να ζητήσουν λίγη βοήθεια.

ΤΖΙΤΖΙΚΑΣ 1: Κρυώνω!

ΤΖΙΤΖΙΚΑΣ 2: Πεινάω!

ΤΖΙΤΖΙΚΑΣ 3: Αχ, να είχα τώρα λίγη ζεστούλα.

ΤΖΙΤΖΙΚΑΣ 1: Και κάτι να φάω να κόψω την πείνα μου.

ΤΖΙΤΖΙΚΑΣ 2: Φίλοι μου, υπομονή. Φτάσαμε στη φωλιά των μυρμηγκιών.

ΤΖΙΤΖΙΚΑΣ 3: Ναι, εδώ έχει μπόλικη τροφή.

ΤΖΙΤΖΙΚΑΣ 1: Μπόλικη τροφή έχει. Θα μας δώσουν όμως;

ΤΖΙΤΖΙΚΑΣ 2: Δίκιο έχεις. Θυμάστε τον στρατηγό; Τεμπέληδες μας ανέβαζε. Τεμπέληδες μας κατέβαζε.

ΤΖΙΤΖΙΚΑΣ 3: Ενώ εμείς δεν είμαστε τεμπέληδες.

ΤΖΙΤΖΙΚΑΣ 1: Καλλιτέχνες είμαστε.

ΤΖΙΤΖΙΚΑΣ 2: Παρεξηγημένοι.

ΤΖΙΤΖΙΚΑΣ 3: Αφήστε τα πολλά λόγια και χτυπήστε την πόρτα.

ΤΖΙΤΖΙΚΑΣ 1: Α, εγώ δεν μπορώ. Φοβάμαι.

ΤΖΙΤΖΙΚΑΣ 2: Ούτε εγώ μπορώ. Με μένα θύμωσε ο στρατηγός γιατί τον είπα μπάρμπα, θυμάστε;

ΤΖΙΤΖΙΚΑΣ 3: Εντάξει, θα χτυπήσω εγώ την πόρτα.

Χτυπάει την πόρτα. Ανοίγουν οι μέρμηγκες.

ΜΕΡΜΗΓΚΑΣ 1: Τι θέλετε, τζίτζικες;

ΜΕΡΜΗΓΚΑΣ 2: Να μας τραγουδήσετε;

ΜΕΡΜΗΓΚΑΣ 3: Ή μήπως να χορέψετε;

ΜΕΡΜΗΓΚΑΣ 4: Καλή ιδέα. Μήπως θέλετε να χορέψετε μπας και ζεσταθείτε; Χα, χα!

ΜΕΡΜΗΓΚΑΣ 5: Άντε να σας δούμε.

ΤΖΙΤΖΙΚΑΣ 1: Μη μας κοροϊδεύετε, καλοί μας, μέρμηγκες.

ΤΖΙΤΖΙΚΑΣ 2: Πεινάμε.

ΤΖΙΤΖΙΚΑΣ 3: Κρυώνουμε.

ΤΖΙΤΖΙΚΑΣ 1: Θέλουμε λίγη βοήθεια.

ΤΖΙΤΖΙΚΑΣ 2: Λίγο φαγητό.

ΤΖΙΤΖΙΚΑΣ 3: Και μια ζεστή γωνιά να ξαποστάσουμε.

ΜΕΡΜΗΓΚΑΣ 1: Αυτά μόνο θέλετε;

ΜΕΡΜΗΓΚΑΣ 2: Μήπως θέλετε να βγούμε εμείς να μπείτε εσείς;

ΤΖΙΤΖΙΚΑΣ 1: Όχι δεν είναι ανάγκη.

ΤΖΙΤΖΙΚΑΣ 2: Χωράμε όλοι στη φωλιά σας.

ΜΕΡΜΗΓΚΑΣ 3: Δεν είναι φωλιά. Είναι στρατόπεδο.

ΜΕΡΜΗΓΚΑΣ 4: Έχει κανόνες.

ΜΕΡΜΗΓΚΑΣ 5: Και οι κανόνες δεν επιτρέπουν τη φιλοξενία άλλων.

ΜΕΡΜΗΓΚΑΣ 1: Και ειδικά τεμπέληδων.

ΤΖΙΤΖΙΚΑΣ 3: Καλά, τότε δώστε μας κάτι να φάμε και θα φύγουμε.

ΜΕΡΜΗΓΚΑΣ 2: Ούτε αυτό επιτρέπεται.

ΜΕΡΜΗΓΚΑΣ 3: Οι προμήθειες που μαζέψαμε είναι μόνο για εμάς.

ΜΕΡΜΗΓΚΑΣ 4: Δηλαδή για να πούμε την αλήθεια οι στρατηγοί παίρνουν τα περισσότερα.

ΜΕΡΜΗΓΚΑΣ 5: Και για μας αφήνουν τα ψίχουλα.

ΜΕΡΜΗΓΚΑΣ 1: Αλλά τουλάχιστον δεν πεθαίνουμε της πείνας.

ΜΕΡΜΗΓΚΑΣ 2: Όπως εσείς.

ΤΖΙΤΖΙΚΑΣ 1: Εξαιρέσεις δεν επιτρέπονται στους σκληρούς κανόνες σας;

ΜΕΡΜΗΓΚΑΣ 3: Όχι.

ΤΖΙΤΖΙΚΑΣ 2: Μα ξεχάσατε το τραγούδι που σας είπαμε;

ΜΕΡΜΗΓΚΑΣ 4: Δεν το ξεχάσαμε και ήταν πολύ ωραίο.

ΜΕΡΜΗΓΚΑΣ 5: Αλλά όπως είπαμε οι κανόνες είναι αυστηροί.

ΜΕΡΜΗΓΚΑΣ 1: Άντε γεια σας.

ΜΕΡΜΗΓΚΑΣ 2: Θα τα πούμε πάλι το καλοκαίρι.

ΜΕΡΜΗΓΚΑΣ 3: Αν είστε ζωντανοί μέχρι τότε.

Οι μέρμηγκες κλείνουν την πόρτα.
Οι τζίτζικες αποχωρούν απογοητευμένοι

ΤΖΙΤΖΙΚΑΣ 3: Αυτό ήταν. Δεν έχει σωτηρία για μας τους δύστυχους.

ΤΖΙΤΖΙΚΑΣ 1: Πάει και η τελευταία μας ελπίδα.

ΤΖΙΤΖΙΚΑΣ 2: Φίλοι μου, ετοιμαστείτε να ξεπαγιάσουμε

ΤΖΙΤΖΙΚΑΣ 3: Και να πεθάνουμε της πείνας.

Εμφανίζεται καλοντυμένος και με παλτό ο τζίτζικας 4

ΤΖΙΤΖΙΚΑΣ 4: Πού χαθήκατε φίλοι μου; Σας ψάχνω δύο μέρες μέσα στο δάσος.

ΤΖΙΤΖΙΚΑΣ 1: Εμείς που χαθήκαμε; Εσύ που χάθηκες;

ΤΖΙΤΖΙΚΑΣ 2: Μας είπες πως θα πας στην πόλη να βρεις την τύχη σου.

ΤΖΙΤΖΙΚΑΣ 3: Κι από τότε εξαφανίστηκες.

ΤΖΙΤΖΙΚΑΣ 1: Τι έγινε τελικά;

ΤΖΙΤΖΙΚΑΣ 2: Την βρήκες την τύχη σου;

ΤΖΙΤΖΙΚΑΣ 4: Αν την βρήκα, λέει!!! Φυσικά και τη βρήκα. Δε με βλέπετε;

ΤΖΙΤΖΙΚΑΣ 3: Μα εσύ είσαι καλοντυμένος.

ΤΖΙΤΖΙΚΑΣ 1: Και φαίνεσαι χορτασμένος.

ΤΖΙΤΖΙΚΑΣ 4: Όχι απλώς χορτασμένος. Έγινα και πλούσιος.

ΤΖΙΤΖΙΚΑΣ 2: Πώς έγινες πλούσιος;

ΤΖΙΤΖΙΚΑΣ 4: Δήλωσα συμμετοχή στο THE VOICE και κέρδισα την πρώτη θέση μαζί με ένα σημαντικό συμβόλαιο. Ελάτε μαζί μου. Η βίλα μου σας χωράει όλους. Και η λιμουζίνα μου.

ΤΖΙΤΖΙΚΑΣ 3: Ζήτω! Σωθήκαμε!

ΤΖΙΤΖΙΚΑΣ 1: Θα φάμε επιτέλους!

ΤΖΙΤΖΙΚΑΣ 2: Μας έσωσες!

ΤΖΙΤΖΙΚΑΣ 3: Τέρμα η φτώχεια.

ΤΖΙΤΖΙΚΑΣ 4: Μη φοβάστε πια. Τέρμα τα βάσανα. Η βίλα μου έχει πολλή ζέστη. Και όταν θα έρθει το καλοκαίρι θα βγούμε όλοι μαζί στη φύση και θα αρχίσουμε πάλι το τραγούδι.

Οι τζίτζικες αποχωρούν.

ΤΕΛΟΣ

Το σκληρό τέλος που δίνει ο Αίσωπος στον παραπάνω μύθο με ώθησε στην ιδέα να αναζητήσω ένα διαφορετικό, πιο ευχάριστο τέλος, έστω και αν αυτό αλλάζει κάπως το νόημα του μύθου. Το ίδιο πρόβλημα κλήθηκε να αντιμετωπίσει ο Γουόλτ Ντίσνεϊ στην ταινία που έφτιαξε το 1934, στην οποία ο τζίτζικας προσλαμβάνεται από τα μυρμήγκια να τους παίζει μουσική και να τους διασκεδάζει.

 

ΛΑΓΟΣ ΚΑΙ ΧΕΛΩΝΑ

(Η συνέχεια της γνωστής ιστορίας)

Πρόσωπα:

ΑΦΗΓΗΤΗΣ 1                ΑΦΗΓΗΤΗΣ 2

ΧΕΛΩΝΑ                        ΛΕΟΝΤΑΣ

ΠΟΝΤΙΚΟΣ                    ΚΟΥΝΕΛΟΣ 1

ΚΟΥΝΕΛΟΣ 2                ΚΟΥΝΕΛΟΣ 3

ΛΥΚΟΣ                           ΑΡΚΟΥΔΟΣ

ΑΛΕΠΟΥ
Με εξαίρεση τη χελώνα και τον βασιλιά Λέοντα, εννοείται πως η επιλογή των υπόλοιπων ζώων δεν είναι δεσμευτική

 

ΛΑΓΟΣ ΚΑΙ ΧΕΛΩΝΑ (η συνέχεια)

AΦΗΓΗΤΗΣ 1: Και τώρα, κυρίες και κύριοι, η στιγμή που όλοι περιμένατε! Ο αγώνας του λαγού με τη χελώνα!

Εμφανίζεται ο αφηγητής 2

ΑΦΗΓΗΤΗΣ 2: Μας συγχωρείτε, κυρίες και κύριοι. Υπάρχει ένα τεχνικό πρόβλημα.

ΑΦΗΓΗΤΗΣ 1: Τι πρόβλημα;

ΑΦΗΓΗΤΗΣ 2: Να, όπως καταλαβαίνετε, δε γινόταν να διεξαχθεί εδώ στη σκηνή ο αγώνας.

ΑΦΗΓΗΤΗΣ 1: Ναι, αυτό είναι αλήθεια.

ΑΦΗΓΗΤΗΣ 2: Γι αυτό ο αγώνας έγινε έξω, στο δάσος.

ΑΦΗΓΗΤΗΣ 1: Έγινε; Σοβαρά;

ΑΦΗΓΗΤΗΣ 2: Ναι, δυστυχώς έγινε.

ΑΦΗΓΗΤΗΣ 1: Και ποιος νίκησε;

Ο αφηγητής 2 ψιθυρίζει το αποτέλεσμα του αγώνα στον αφηγητή 1

ΑΦΗΓΗΤΗΣ 1: Δεν το πιστεύω! Αλήθεια λες;

ΑΦΗΓΗΤΗΣ 2: Ναι, αλήθεια.

ΑΦΗΓΗΤΗΣ 1: Απίστευτο. Κυρίες και κύριοι, ο αγώνας μπορεί να έγινε αλλά η συνέχεια προβλέπεται συναρπαστική! Μην την χάσετε!

ΑΦΗΓΗΤΗΣ 2: Όσο για τον νικητή, θα τον μάθετε ευθύς αμέσως.

Οι αφηγητές αποχωρούν. Εμφανίζονται οι 3 κούνελοι και σε λίγο έρχεται τρέχοντας ο ποντικός.

ΠΟΝΤΙΚΟΣ: Νίκησε η χελώναα!! Νίκησε η χελώνααα!!

ΚΟΥΝΕΛΟΣ 1: Αλήθεια; Δεν το πιστεύω!

ΚΟΥΝΕΛΟΣ 2: Μα είναι δυνατόν;

ΚΟΥΝΕΛΟΣ 3: Αποκλείεται. Ούτε μία στο εκατομμύριο.

ΠΟΝΤΙΚΟΣ: Αλήθεια σας λέω. Νίκησε η χελώνα!!! Το γράφουν και τα Νέα του Δάσους. Να, διαβάστε.

Οι κούνελοι προσπαθοούν να διαβάσουν την εφημερίδα.

ΚΟΥΝΕΛΟΣ 1: Ξέρεις δεν φοράω τα γυαλιά μου. (Τη δίνει στον διπλανό του)

ΚΟΥΝΕΛΟΣ 2: Α, χωρίς εικόνες δυσκολεύομαι να διαβάσω. (Την δίνει στον τρίτο κούνελο)

ΚΟΥΝΕΛΟΣ 3: Μα τι γράμματα είναι αυτά;

ΠΟΝΤΙΚΟΣ: Ανάποδα την κρατάς.

Την πιάνει κανονικά.

ΚΟΥΝΕΛΟΣ 3: Η…..  χε….   χε…

ΚΟΥΝΕΛΟΣ 1: Χαιρέτα μας τον πλάτανο. Άσε καταλάβαμε. Νίκησε η χελώνα.

ΚΟΥΝΕΛΟΣ 2: Τελικά είναι αλήθεια.

ΚΟΥΝΕΛΟΣ 3: Ναι, όσο κι αν φαίνεται απίστευτο, ο λαγός έχασε.

ΚΟΥΝΕΛΟΣ 1: Πώς να έγινε άραγε αυτό;

ΠΟΝΤΙΚΟΣ: Σε λίγο θα έρθει εδώ η χελώνα να μας τα πει.

ΚΟΥΝΕΛΟΣ 2: Είμαι πολύ περίεργος να μάθω.

Εμφανίζονται ο λύκος, η αλεπού και ο αρκούδος.

ΛΥΚΟΣ: Τι ακούμε; Νίκησε η χελώνα;

ΑΛΕΠΟΥ: Είναι αλήθεια;

ΑΡΚΟΥΔΟΣ: Πώς έγινε αυτό;

ΠΟΝΤΙΚΟΣ: Αλήθεια είναι. Διαβάστε στην εφημερίδα (Το ξανασκέφτεται) Αφήστε το καλύτερα. (Πετάει την εφημερίδα) Θα μας τα πει η ίδια η χελώνα μόλις έρθει.

Εμφανίζεται η χελώνα έχοντας το μετάλλιο στο λαιμό της. Όλοι χειροκροτάνε.

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ: Μπράβο, συγχαρητήρια!!

ΧΕΛΩΝΑ: Ευχαριστώ, ευχαριστώ.

ΛΥΚΟΣ: Αχ, πώς χάσαμε τέτοιο θέαμα.

ΑΛΕΠΟΥ: Ναι, έπρεπε να το βλέπαμε.

ΑΡΚΟΥΔΟΣ: Πώς θα ήθελα να έβλεπα τη χελώνα να τρέχει σαν τον άνεμο.

ΛΥΚΟΣ: Κι ακόμα πιο γρήγορα. Πώς θα αλλιώς θα νικούσε τον λαγό;

ΧΕΛΩΝΑ: Ε, όχι. Δεν έγιναν έτσι ακριβώς τα πράγματα.

ΚΟΥΝΕΛΟΣ 1: Θα μας δώσεις ένα αυτόγραφο;

ΚΟΥΝΕΛΟΣ 2: Ναι, θέλω κι εγώ.

ΚΟΥΝΕΛΟΣ 3: Χελώνα, κι εγώ θέλω.

ΠΟΝΤΙΚΟΣ: Σας παρακαλώ, μην ενοχλείτε τη χελώνα. Πρέπει πρώτα να μιλήσει στον βασιλιά Λέοντα. Μετά θα είναι ελεύθερη. (Κοιτάζει προς τα πλάγια) Να, ο βασιλιάς. Έρχεται.

Εμφανίζεται ο βασιλιάς Λέοντας. Όλοι υποχωρούν με σεβασμό.

ΛΕΟΝΤΑΣ: Τι έμαθα, χελώνα; Νίκησες σε αγώνα δρόμου τον λαγό;

ΧΕΛΩΝΑ: Ναι, βασιλιά μου. Τον νίκησα.

ΛΕΟΝΤΑΣ: Μπράβο σου. Είσαι άξιο τέκνο αυτού εδώ του δάσους. Μας έκανες όλους περήφανους.

ΚΟΥΝΕΛΟΣ 1: Το έγραψε κι η εφημερίδα, βασιλιά Λέοντα. Να σου το διαβάσω;

ΚΟΥΝΕΛΟΣ 2: Τι να διαβάσεις; Αφού δεν ξέρεις να διαβάζεις.

ΚΟΥΝΕΛΟΣ 1: Εεε, εννοώ να το διηγηθώ… Με δικά μου λόγια.

ΛΕΟΝΤΑΣ: Για πες μας, κούνελε.

ΚΟΥΝΕΛΟΣ 1: Ο λαγός ξεκίνησε πρώτος τον αγώνα. Οδηγούσε την κούρσα. Μα σε λίγο η χελώνα τον έφτασε. Τρέχοντας σαν τον άνεμο τον ξεπέρασε.

ΧΕΛΩΝΑ: Όχι, όχι. Δεν έγιναν έτσι τα πράγματα.

ΛΕΟΝΤΑΣ: Αρκετά, δε θέλω λεπτομέρειες. Αρκεί που νίκησες.

ΑΡΚΟΥΔΟΣ: Ναι, είναι η πιο γρήγορη χελώνα του δάσους.

ΛΥΚΟΣ: Το πιο γρήγορο ζώο του δάσους.

ΑΛΕΠΟΥ: Το πιο γρήγορο ζώο του ΚΟΣΜΟΥ.

ΧΕΛΩΝΑ: Υπερβολές. Αφήστε με να σας εξηγήσω.

ΛΕΟΝΤΑΣ: Τώρα που νίκησες και έγινες διάσημη, θα εκπροσωπείς το δάσος μας σε όλα τα συμβούλια.

ΠΟΝΤΙΚΟΣ: Ναι, όλοι θα σε βλέπουν με άλλο μάτι.

ΑΡΚΟΥΔΟΣ: Και θα σε σέβονται.

ΑΛΕΠΟΥ: Όλους θα μας σέβονται.

ΛΥΚΟΣ: Αφού έχουμε ανάμεσά μας τη χελώνα.

ΚΟΥΝΕΛΟΣ 1: Την πιο γρήγορη χελώνα του δάσους.

ΚΟΥΝΕΛΟΣ 2: Το πιο γρήγορο ζώο του δάσους.

ΚΟΥΝΕΛΟΣ 3: Το πιο γρήγορο ζώο του ΚΟΣΜΟΥ.

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ: Μπράβο, μπράβο!!!! Ζήτω!!!

ΧΕΛΩΝΑ: Ε, σταματήστε πια, δεν αξίζω ούτε τα μπράβο σας, ούτε τα συγχαρητήριά σας.

ΛΕΟΝΤΑΣ: Γιατί; Εσύ δεν είσαι που νίκησες τον λαγό;

ΧΕΛΩΝΑ: Εγώ είμαι, αλλά πώς τον νίκησα, ξέρετε;

ΛΥΚΟΣ: Γιατί έτρεχες σαν τον άνεμο.

ΑΛΕΠΟΥ: Κι ακόμα γρηγορότερα.

ΑΡΚΟΥΔΟΣ: Το λέει και η εφημερίδα.

ΧΕΛΩΝΑ: Αν διαβάζατε με προσοχή τι λέει η εφημερίδα στα ψιλά γράμματα δε θα μου λέγατε τόσα μπράβο.

ΛΥΚΟΣ: Η αλήθεια είναι πως με το διάβασμα δεν τα πάω καλά αλλά δε φταίω εγώ. Η δασκάλα μου φταίει που δε με σήκωνε στο μάθημα.

ΠΟΝΤΙΚΟΣ: Η καημένη η κυρία Κουκουβάγια δε σε σήκωνε από τότε που όρμησες να την φας, πεινασμένε λύκε.

ΛΥΚΟΣ: Τι να κάνω, αφού πεινούσα.

ΠΟΝΤΙΚΟΣ: Τέλος πάντων, τι εννοείς, χελώνα; Για εξήγησέ μας.

ΧΕΛΩΝΑ: Λοιπόν, τον νίκησα τον λαγό, αλλά ξέρετε πώς τον νίκησα;

ΛΕΟΝΤΑΣ: Πώς τον νίκησες;

ΧΕΛΩΝΑ: Τον νίκησα γιατί ο λαγός με άφησε πίσω ένα χιλιόμετρο κι ύστερα το έριξε στον ύπνο. Έκανε και ζέστη, νύσταζε και λίγο παραπάνω. Κάθισε να ξεκουραστεί κάτω από ένα δέντρο και τον πήρε ο ύπνος.

ΚΟΥΝΕΛΟΣ 1: Α, γι’ αυτό λοιπόν τον νίκησες.

ΚΟΥΝΕΛΟΣ 2: Είπα κι εγώ. Ο ξάδελφός μου στο τρέξιμο δεν παίζεται.

ΚΟΥΝΕΛΟΣ 3: Με πονηριά τον νίκησες, χελώνα.

ΧΕΛΩΝΑ: Γι’ αυτό, βασιλιά Λέοντα, δεν αξίζω τα μπράβο σας.

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ: Δεν τα αξίζει, δεν τα αξίζει.

ΛΕΟΝΤΑΣ: Εγώ νομίζω πως τα αξίζεις.

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ: Τα αξίζει, τα αξίζει.

ΧΕΛΩΝΑ: Μα γιατί να τα αξίζω;

ΛΕΟΝΤΑΣ: Γρήγορη μπορεί να μην είσαι, μα είσαι τίμια και ελικρινής! Είσαι ένα παράδειγμα για όλα τα ζώα του δάσους.

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ: Ναι, μπράβο στη χελώνα!! Μπράβο!!

ΛΕΟΝΤΑΣ: Μακάρι όλα τα ζώα του δάσους, και βάζω και τον εαυτό μου μέσα, να έχουν τη δική σου τιμιότητα και ειλικρίνεια.

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ: Μπράβο στη χελώνα!

ΛΕΟΝΤΑΣ: Τα έβαλες με έναν αντίπαλο ισχυρότερο από εσένα και νίκησες χάρη στην επιμονή και τη δύναμη του χαρακτήρα σου.

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ: Μπράβο.

ΤΕΛΟΣ

Τα τρία αυτά θεατρικά γράφτηκαν από τον Θωμά Μενεξέ τον Φεβρουάριο του 2015.

Μπορούν να συνδυαστούν με το παρακάτω ποίημα του Γεωργίου Δροσίνη:

Ο ΗΛΙΟΣ ΚΑΙ Ο ΑΕΡΑΣ

Ο αέρας θύμωσε, με τον ήλιο μάλωσε.
Ο αέρας έλεγε: Είμαι δυνατότερος!
Και ο ήλιος έλεγε: -Σε περνώ στη δύναμη!
Ένας γέρος γεωργός με τη μαύρη κάπα του
στο χωράφι πήγαινε. Ο αέρας λάλησε
-Όποιος έχει δύναμη παίρνει από τον γέροντα
τη χονδρή την κάπα του! Φύσησε, ξεφύσησε,
έσκασε στο φύσημα, άδικος ο κόπος του.

Κρύωσε ο γέροντας και διπλά τυλίχτηκε
στη χονδρή την κάπα του. Μα κι ο ήλιος λάλησε:
-Όποιος έχει δύναμη παίρνει από το γέροντα
τη χονδρή την κάπα του! Έφεξε ολόλαμπρος,
καλοσύνη σκόρπισε, κι έβγαλε ο γέροντας
τη χονδρή την κάπα του. Πάλι ξαναλάλησε:
Άκουσε και μάθε το. Σε περνώ στη δύναμη,
γιατί πας με το κακό κι εγώ πάω με το καλό!

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΔΡΟΣΙΝΗΣ

Επίσης ποιήματα, εμπνευσμένα από μύθους του Αισώπου υπάρχουν στις εξής ιστοσελίδες:

 http://www.poiein.gr/archives/26118

http://dreamskindergarten.blogspot.gr/2011/08/blog-post_12.html

http://www.happyparenting.gr/parenting/%CE%9A%CE%B1%CF%84%CE%B7%CE%B3%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B5%CF%82/paramithia/900-%CE%9F-%CE%93%CE%AC%CE%B9%CE%B4%CE%B1%CF%81%CE%BF%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BF-%CE%BB%CF%8D%CE%BA%CE%BF%CF%82.html